In 2015 deden Miguel Nicolelis en zijn collega’s van het Duke University Medical Center in North Carolina, met succes onderzoek naar het bewegen van een virtuele arm via een breininterface bij apen. Wat zij vervolgens deden is een voorloper voor wat wij kunnen gaan verwachten van de ontwikkelingen die bedrijven als Google voor ogen hebben. Ze verbonden de hersenen van 3 apen met elkaar om een neuraal netwerk te vormen. Waar de apen onafhankelijk van elkaar slechts een beweging in 1 dimensie konden realiseren, bleek de verbinding van de 3 hersenen te leiden tot 3 dimensionale aansturing van de arm. De 3 apen konden door het vormen van een ‘brainet’ hun gedachten synchroniseren en gezamenlijk tot een betere prestatie komen dan individueel. De apen waren verbonden via een computer, maar niet onderling. Daarom gingen de onderzoekers een stap verder in een experiment met ratten. De ratten kregen een tweerichtingsverkeer stimulatie in het brein, waarbij de sensoren in het brein van alle ratten onderling eveneens verbonden werden. Dit bleek een nog groter succes, omdat het brainet van de ratten functioneerde als een soort computerprocessor, waarbij de verbonden hersenen de totale taak opsplitste tussen de gekoppelde hersenen (zie hier).
Natuurlijk geeft dit te denken wat er mogelijk wordt als mensen een breininterface krijgen en deze onderling verbinden. Nu weten we allemaal inmiddels dat Google, Facebook, Elon Musk en andere grote concerns openlijk verkondigen dat ze het menselijk brein aan het internet willen hangen. Mensen als Ray Kurzweil, Michio Kaku, Elon Musk en vele andere bekende namen willen ons brein aan het internet. Dat is handig, omdat het ons heel veel extra mogelijkheden biedt. Natuurlijk wordt het brein-interface eerst gebracht als nuttig voor oorlogsveteranen met afgeschoten ledematen of andersoortige handicaps. Je kan met een brein-interface prothetische armen aansturen, het gehoor herstellen of blindheid verhelpen. Daarnaast zal het brein-interface verkocht worden als zinvol om ons sneller te doen studeren en meer mogelijkheden op het gebied van communicatie te ontwikkelen. Telepathie is een logisch gevolg van het brein-interface en internet connectiviteit. Zodra het brein-interface commercieel op de markt gebracht zal worden, zullen dus ook mensen een brainet kunnen gaan vormen. Dat is handig, want 3 apen kunnen meer dan 1, dus stelt u zich voor wanneer 3 hersenchirurgen een brainet vormen en gezamenlijk een operatie uitvoeren. Die zijn natuurlijk tot veel meer in staat. Ook zal de verleiding tot het accepteren van een breininterface met games en gadgets gebeuren. Wie wil er nu niet in een game zitten in plaats van de game op het scherm spelen. Is het niet mooi als de augmented reality van Google’s bedrijf Magic Leap rechtstreeks in uw hersenen geprojecteerd wordt, zodat de game zich in je echte wereld af kan spelen en een waarneembare laag boven op de echte wereld vormt? Ook kun je dan compleet in een virtuele wereld opgaan en alle zintuigelijke sensatie beleven die je in de echte wereld doet. Dat brein-interface moet er snel komen vindt u niet?
Maar er is meer. Al die ontwikkelingen op het gebied van het functioneren van het brein, maken het mogelijk om het brein na te bouwen. Bedrijven als Google zijn daar druk mee bezig. Dat lijkt in de ogen van velen wellicht onmogelijk, want het brein functioneert niet als een statisch apparaat met schakelingen van eentjes en nulletjes, zoals in een computerprocessor, nee het brein ontwikkeld zich ook nog eens dynamisch middels chemische reacties. Dit is een samenspel met de neurologische activiteit. Dit noemt men neuroplasticiteit. DARPA (Defense Advanced Research Projects Agency) heeft de werking van dit proces al bijna volledig in kaart en doet momenteel onderzoek om dit proces te kunnen benutten om zo supersnelle leerprocessen mogelijk te maken. Google heeft door gebruik te maken van de eerste kwantumcomputer D-Wave de eerste digitale simulatie van chemische processen kunnen realiseren. Het in kaart brengen van het functioneren van het brein is eigenlijk al een gepasseerd station. Nu is het nog de kunst om het na te maken. Daar komt de nanotechnologie om de hoek. Je kan met nanotechnologie in feite iedere atoom of molecuul nabouwen. De kans is dus groot dat in de optelsom van al dit onderzoek, men niet ver meer verwijderd is van het kunstmatig nanotechnologisch nagebouwde brein, met alle chemische processen en elektromagnetische interactie in de (nano)neuronen die daarbij horen. En natuurlijk biedt dat mogelijkheden voor een superbrein in een centrale supercomputer
De vraag is echter waarom je al die moeite zult willen doen. Welnu, men wil het brein en haar functioneren volledig kunnen begrijpen en foutloos na kunnen bouwen of simuleren. Want als je chemische processen op een kwantumcomputer kunt simuleren, kun je uiteindelijk ook het functioneren van een brein volledig simuleren. En volledig begrip van het menselijk brein maakt volledig grip op dat brein mogelijk. Stelt u zich voor wat er gebeurt als Google al onze hersenen verbindt in een soort brainet als in de test van de 3 apen. Maar dan zijn de hersenen van 7 miljard mensen verbonden. Dan wordt de rekencapaciteit van elke kwantumcomputer overtroffen en heb je de beschikking over een menselijk brainet met mega rekencapaciteit waarmee je elk complex technologisch probleem op kunt lossen. Dat klinkt misschien aanlokkelijk, maar dan zijn we verworden tot niets meer dan processoren in een kunstmatig intelligent netwerk.
De grote bedrijven die nu de internet-show runnen willen met nanotechnologie onze lichamen binnendringen. Deze nano-deeltjes kunnen bijvoorbeeld ons DNA aanpassen. Zo kunnen “foutjes” gerepareerd worden en kunnen ziektes, maar ook het verouderingsproces, via herprogrammering uitgebannen worden. Het menselijk lichaam en de gehele biologie is dan een ICT-probleemgebied geworden. De gehele biologie van de mens (en de natuur) is dan een database aan informatie die gesimuleerd kan worden en tevens nagebouwd of gemodificeerd kan worden. Dat wil zeggen dat je dan ook die zaken kunt aanpassen die schadelijk zijn. Wie wil er nu straks nog ouderwets een chemokuur en bestraling tegen kanker als de nanobots de cellen simpelweg kunnen herprogrammeren? Wie wil er nu straks nog oud worden? Ook dat is een kwestie van herprogrammeren. De mogelijkheden die de nanotechnologie en computertechnologie ons in de nabije toekomst bieden zullen zo allesomvattend zijn, dat we bijna wel gek zouden zijn als we geen nanobots in onze bloedbaan laten injecteren. Er gaan geluiden op dat deze nanobots allang in chemtrails en vaccinaties zitten en dat we dus eigenlijk al klaar zijn voor deze “ontwikkelingen”. Als de nanobots straks niet alleen ons brein met het internet verbinden, maar tevens elke cel in ons lichaam van een soort zender ontvanger voorzien, kan ons volledige DNA op afstand geherprogrammeerd worden. Dan zijn we volledige cyborgs met niet alleen een breinconnectie, maar ook een DNA-connectie.
Dus stelt u zich voor dat we met de ontwikkelingen van Elon Musk’s bedrijf Neuralink beginnen en voor 2020 met ons brein aan het internet hangen, dan zijn we vanaf 2020 al rechtstreeks beïnvloedbaar in onze denkprocessen. Deze technologie in handen van bedrijven als Facebook en Google, die nu al aan nieuwscensuur doen en u de gecontroleerde versie van het nieuws aanbieden, geeft deze bedrijven straks de ultieme tool om een gecensureerd beeld van de wereld rechtstreeks in uw brein te injecteren. Vanaf dat moment wordt het dus steeds lastiger om kritisch en zelfstandig na te denken. Het is dan ook een ernstige overweging waard om deze technologie al dan niet met open armen te ontvangen en toe te juichen. Zijn we eenmaal minder in staat tot kritisch nadenken, dan wordt het steeds makkelijker om nieuwe technologie te introduceren die ons helpen ziektes te overwinnen en uiteindelijk het verouderingsproces en het sterven tot iets van het verleden te transformeren. Dat zal dan allemaal als een positieve ontwikkeling worden gebracht en met het brein-interface is uw kritisch denkvermogen gereduceerd tot de norm die Google en Facebook in uw brein injecteren. U zult dus niet meer afwijzend tegenover deze ontwikkelingen staan en denken dat dit uw eigen keuze is. Daarom zal na de introductie van het brein-interface, de invasie van nanobots in onze lichamen, slechts piece of cake zijn. Die nanobots zullen dan langzamerhand alle (sterfelijke) biologische cellen in ons lijf vervangen door de veel meer solide nano-kopieën van die cellen (die niet onderhevig zijn aan ziekte en veroudering). Tegen de tijd dat dat proces voltooid is, kunnen we spreken van volledige cyborgs.
Er komt dan misschien een moment dat het bestaan van die biologie in zijn geheel als overbodig kan worden beschouwd, maar in ieder geval zal de (cyborg)mens steeds meer onderdeel van het internet worden. En dat internet zal steeds meer bestuurd worden door kunstmatige intelligentie. Dat geheel aan interactie tussen de mens (via het brein-interface) en de centrale computers van bedrijven als Google en Facebook (en de NSA e.d.), zal dan leiden tot het opgaan van de menselijke geest in de digitale wereld. Deze samensmelting tussen mens en computersystemen noemt Ray Kurzweil ook wel ‘de singulariteit’. Het moge duidelijk zijn dat een wereld waarin de mens met lijf en hoofd aan het internet hangt een best wel eng vooruitzicht is. Kunnen dan al die menselijke cyborgs met hun volledig gecontroleerde brein misschien een super brainet gaan vormen? Wat is er dan nog over van de vrije wil? Wie heeft er dan controle over uw lijf en hoofd? Juist; dat bent u dan allang zelf niet meer. Dus wat de evangelisten van het transhumanisme als Ray Kurzweil, Michio Kaku, Elon Musk, Mark Zuckerberg en vele anderen, u ook voorhouden: houd u verre van de integratie van technologie met uw lichaam. Om dat proces nu al een halt toe te roepen, zou u direct moeten stoppen informatie te voeden aan het systeem dat nu al door hen opgebouwd wordt. Houdt concepten als ‘de slimme stad’, ‘the internet of things’ en alle informatie die u aan de big data systemen voedt via uw smartphone en social media in de gaten. Tijd om afstand te nemen en na te denken over waartoe dit allemaal uiteindelijk zal leiden.
Bron linkvermeldingen: newscientist.com