De zelfmoord van de 15-jarige Tharukshan Selvam deed mij terugdenken aan de zaak van Anass Aouragh uit Wassenaar. Anass was de jongen die zichzelf in 2013 op 13 jarige leeftijd opgehangen zou hebben in een stukje bos waar veel mensen ‘s ochtends wandelen. Ondanks dat de politie met speurhonden en helikopter gezocht had werd hij daar die avond niet, maar ineens de volgende ochtend, wel gevonden. Dit terwijl Omroep West met draaiende camera’s klaarstond om verslag te doen van de vondst. Hoe wisten zij vooraf dat Anass daar die ochtend gevonden zou worden? Die zaak kon ik toen onderzoeken, omdat ik toen nog iets beter gesteund werd door donaties van lezers. Het zou natuurlijk de moeite waard zijn om eens navraag te doen naar de feiten en omstandigheden rondom de zelfmoord in Heerlen. Als die net zo opmerkelijk zijn als in het geval van de vermeende zelfmoord van Anass, kunnen we misschien ontdekken of er een agenda achter dergelijke berichten zit. De zelfmoord van Anass Aouragh leek vooral niet te kloppen, omdat hij geen schuine verhangingsstriem in zijn nek had terwijl hij zich opgehangen zou hebben aan een boom met zijn eigen sjaal. Het opmerkelijke was dat hij dit deed op een plek waar ‘s ochtends veel mensen hun hond uitlaten; aan een tak die te laag hing om je aan te verhangen. Waarom werd hij daar om half 9 ‘s ochtends gevonden terwijl ik enkele dames sprak die daar diezelfde ochtend een uur voordat hij gevonden werd nog langs gelopen waren. Het verhaal van de zelfmoord van Anass stonk zo aan alle kanten, dat ik daar 4 jaar na dato nog steeds vragen over krijg.
Het is ronduit opmerkelijk dat de zaak van Anass Aouragh dan ook op dit moment zo dood gezwegen wordt in de media. Men wil er maar liever niet meer aan herinnerd worden. Zo meldt de Telegraaf gister dat de zelfmoord van Tharukshan staatssecretaris Sander Dekker deed denken aan twee andere zaken [citaat] Het drama deed Dekker denken aan Tim Ribberink (20) en Fleur Bloemen (15), de scholieren die eind 2012 een einde hun leven maakten na langdurige pesterijen. Als het grote publiek immers terugdenkt aan de Anass zaak, komen al die herinneringen weer boven aan al die overduidelijke verdraaiingen in de media en aan alle aspecten van dat verhaal waarvan niets bleek te kloppen. Er is zelfs een demonstratie geweest voor heropening van het onderzoek naar de vermeende zelfmoord van Anass. Niets heeft er toe kunnen leiden dat het OM de zaak opnieuw onderzocht. Mensen herinneren zich nog steeds de blauwe plekken op de borstkast van Anass, de striemen om zijn enkels, de blauwe nagels, de kras op het gezicht en de striem in de nek die niet schuin liep (zoals bij verhanging), maar recht. Mensen herinneren zich nog de dode Pool die op dezelfde avond aan de andere kant van het hek op het terrein van Duinrell zelfmoord gepleegd zou hebben. Mensen herinneren zich nog de inbeslagname van beveiligingscamera beelden van een nabij gelegen pannenkoekhuis en de geheimhoudingsverklaring die de eigenares moest tekenen.
Als de zelfmoord van Anass niet echt is geweest, zouden we kunnen veronderstellen dat dit vaker voorkomt. Maar laten we er even van uitgaan dat de zelfmoord van Tharukshan wel echt heeft plaatsgevonden, dan kunnen we in ieder geval constateren dat dit om dezelfde aanleiding was, als de reden waarom Anass zelfmoord zou hebben gepleegd: pesten. Dat ‘pesten’ is natuurlijk een vreselijk fenomeen, maar is dat echt reden tot zelfmoord? Het lijkt erop dat we weer een aanleiding nodig hebben voor de invoering van iets nieuws, in het kader van ‘Problem, Reaction, Solution‘. Scholen moesten sinds kort al iemand aanwijzen als verantwoordelijke waarmee ouders en leerlingen pesterij kunnen bespreken. Dat is natuurlijk niet voldoende. Weet u wat ik denk wat er aan zit te komen? De ‘opvoed coach’! Ja ja, reken er maar op. Binnen afzienbare tijd zullen waarschijnlijk hele hordes ‘opvoed coaches’ worden opgeleid en aangesteld. Mensen die ouders thuis komen bezoeken en komen bijschaven in hoe ze hun kinderen volgens de norm van de staat op horen te voeden. Dit alles natuurlijk ter voorkoming van het fenomeen ‘pesten’. Daarvoor moet dat pesten wel eerst een dusdanig zware lading hebben gekregen dat het volk zonder al te veel weerstand accepteert dat die huisbezoeken van de opvoedpolitie gaan plaatsvinden. Er is geen zwaardere lading die je aan het fenomeen pesten kunt geven, dan de lading die om zelfmoord heen hangt.
Ik zou wel eens meer van deze zelfmoord van Tharukshan Selvam willen weten. Wie kende de jongen en wie kan er meer vertellen over zijn zelfmoord? Zijn er getuigen die iets kunnen vertellen over de pesterij? U kunt zich bij deze website melden. Ondertussen vermeld ik dat het natuurlijk vreselijk is dat, als dit verhaal wel echt waar is, iemand zelfmoord pleegt. Verschrikkelijk voor de nabestaanden, verschrikkelijk voor de medescholieren van het Grotius College. Maar ik herinner me ook de vader en broer van Anass die toch ook echt niet geloofden in het officiële verhaal van het OM. Misschien moeten we het komende jaar eens letten op de nieuwe wetsvoorstellen die gelanceerd worden.
Bron linkvermeldingen: telegraaf.nl