Met de meeste zaken die zwaar bekritiseerd worden of waarvan de officiële lezing in twijfel wordt getrokken, zie je dat ze zo snel mogelijk doodgezwegen worden. Deze tactiek is ongeveer te vergelijken met hoe je een kind dat huilt, omdat het aandacht wil, afleidt. Je stopt een fopspeen in de mond of je geeft het een speeltje en het kind is weer even stil. De media zijn meesters in afleidingstechnieken als zaken niet zo lopen als in het script voorzien was. Dan zorg je voor afleiding met andere onderwerpen. Gelukkig was er genoeg terreur en drama om dit verhaal snel naar de achtergrond te doen verdwijnen. Wie heeft het nog over Romy en Savannah?
Het script in de Romy en Savannah zaak (respectievelijk rechts en links op de foto) lijkt vooral rekening te hebben gehouden met het idee dat het volk wel overtuigd zou raken dat zoiets vreselijks veroorzaakt is door het gebruik van social media door de jonge daders. Het script hield rekening met veel aandacht van het grote publiek, omdat het om 2 meisjes van dezelfde leeftijd ging en het zich in een straal van 15 km afspeelde, maar het script hield er geen rekening mee dat er een onderzoeker kwam die het hele verhaal in twijfel trok en daarmee het onderhuidse gevoel van veel mensen verwoorde (Althans, ook daar werd rekening mee gehouden door de bekende social media trollen los te laten op de Facebook pagina van Martin Vrijland). Het script moest leiden tot een schok in de samenleving. Die schok was de gewenste reactie in de stelregel ‘Problem, Reaction, Solution‘ waarop het script gebaseerd was. Het probleem was de vermoedelijk in scene gezette dood van de 2 meisjes en de vermoedelijk gecrëeerde dader rollen voor 2 jonge jongens. Lees dit script nog eens terug in mijn vorige artikel.
Er zijn simpelweg enkele opmerkelijke zaken te noemen in dit verhaal. Allereerst was de begrafenis van de meisjes veel te vlot. In het geval van een parallel moord in een straal van 15 km moet er op zijn minst rekening gehouden worden met een verband en dus zouden de beide gevonden dode lichamen onderzocht moeten worden door het Nederlands Forensisch Instituut. Dat duurt even. Zoiets kost tijd. Dien te gevolge zul je als nabestaanden even moeten wachten voordat je je kind kunt begraven. De begrafenissen vonden dan ook veel te snel plaats.
Veel opmerkelijker was het nog dat na onderzoek op de vermeende vindplaatsen, geen spoor van schade aan geen enkele slootwal aangetroffen werd. Het uit het water halen van een slachtoffer zal gepaard gaan met het nodige onderzoek in en rondom dat stukje water. In mijn vorige artikel vindt u een filmpje en licht ik toe dat er nergens ook maar een spoor van schade aan een slootwal te vinden was. De vraag die je dus zou kunnen stellen is de vraag of er wel daadwerkelijk dode lichamen gevonden zijn of dat er slechts sprake is geweest van een act en het schieten van wat plaatjes door de aanwezige nieuws-psyopp medewerkers. Sporenonderzoek en het weghalen van een lichaam doe je niet zonder schade aan te richten, tenzij je een kraantje laat komen (maar ook die laat sporen na). De vraag die ik dus stel (en die menigeen wellicht te eng vindt om te overwegen) is: “Zijn Romy en Savannah wel dood; zijn ze wel vermoord; (en dus) zijn ze wel gevonden?”
“Hoe kun je dat nu stellen Vrijland? Er zijn 2 verdachten, waarvan 1 zelfs al heeft bekend! Het is een duidelijke zaak!” Welnu, ik stel dat omdat we het moeten doen met media-verhalen. In mijn vorige artikel publiceerde ik de namen van de vermeende daders. En guess what! Ik heb geen 1 reactie gehad van iemand die de jongens persoonlijk kende. Geen vriendjes of vriendinnetjes, geen ouders die zeggen dat ik de namen moet verwijderen. Was het niet zo dat het AD.nl publiceerde dat de ouders van de verdachte van de moord op Savannah aangifte hadden gedaan tegen diegene die de naam van hun zoon had gepubliceerd? Waarom namen die ouders van die jongen dan niet de moeite om zijn social media profielen te verwijderen? Kom niet aan met het verhaal dat zij geen toegang hadden tot deze profielen. Dat is zo geregeld als je er een advocaat op zet en kunt aantonen dat het jouw zoon betreft. Bestaan deze jongens wel echt? Alles wat we horen zijn verhalen in de media en verhalen over mensen die zeggen de jongens te kennen. Ook ik kwam zo aan de namen van de jongens, maar het toespelen van die informatie zou zomaar eens bewust naar mij toegezonden kunnen zijn, omdat het script ruw verstoord werd door iemand die de officiële lezing in twijfel trok. Het toespelen van deze namen is de enige keer geweest dat ik te horen kreeg dat mensen de vermeende daders kenden. Na publicatie heb ik niemand meer gehoord die de jongens zeiden te kennen. Alleen de verhalen in de media wekken de indruk dat de jongens vrienden hadden en dus bestaan.
Tot mijn verbazing kreeg ik deze week een email van het advocatenkantoor SZ Advocaten uit Wageningen, bij hoofde van mevrouw S.S. Zijderveld:
Waarom publiceer ik deze email? Welnu, ik vroeg mij meteen af waarom deze advocate geen aangifte tegen mij heeft gedaan van smaad? Dat zouden de ouders van de jongen toch al eerder gedaan hebben? Ik citeer het AD van 14 juni [citaat] De ouders van de jongen die is aangehouden in verband met de dood van het meisje Savannah hebben aangifte gedaan van smaad. Iemand plaatste afgelopen weekend een foto van hun zoon op Facebook met de vermelding dat hij de moordenaar van Savannah is. Hoewel de foto kort daarna werd verwijderd, besloten de ouders aangifte te doen. “Zij willen een signaal afgeven. Ook zij hebben recht op privacy”, zegt hun advocaat. De ouders vinden dat het aan de rechter is om over hun zoon te oordelen en niet aan de publieke opinie. Waarom krijg ik dan alleen een email waarin gesteld wordt dat ik de privacy schendt? En waarom vermeldt mevrouw Zijderveld de naam van deze verdachte niet in haar email? Mag zij juridisch geen misser maken door een naam van een niet bestaand persoon te noemen misschien? Was het lekken van het social media profiel van deze verdachte (Brian), misschien onderdeel van het script om het dader-verhaal geloofwaardig te maken? Waarom heb ik geen reactie gehad op mijn antwoord aan mevrouw Zijderveld? Waarom stonden foto en social media profiel van deze verdachte nog gewoon online; ook na de vermeende aangifte van de ouders? Waren de ouders van Brian niet degenen die aangifte deden van smaad volgens het AD? Is Brian niet minderjarig? Moet zij dan niet de opdracht van de ouders hebben gekregen?
Wat we hebben gezien is dat social media een belangrijke rol speelde in het contact tussen vermeende daders en vermeende slachtoffers. Zou het kunnen dat we misschien compleet in het ootje genomen zijn met een film-script achtige real life act? Toegegeven: dat is dan wel een macabere act. Wie doet er nu alsof er 2 meisjes vermoord zijn en er 2 jonge jongens waarschijnlijk dader zijn en zet heel Nederland in rep en roer door middel van acteerwerk? Wie zet nu 2 begrafenissen in scene? Dat kan toch niet bestaan!? Welnu, zolang het verhaal bij een verhaal blijft en we het moeten doen met geen enkel bewijs, zouden we kunnen stellen dat dit tot de mogelijkheden behoord. Heeft u rouwende ouders in beeld gezien? Waarom stuurde de moeder van Romy mij haar ID-kaart op de dag van de begrafenis van Romy en waarom de dag daarna nog eens de ID-kaart van Romy zelf? In dit artikel ligt ik de aanleiding en reactie verder toe. Je zou kunnen veronderstellen dat je als moeder wel wat anders aan je hoofd hebt ten tijde van zo’n begrafenis, dan te emailen met Martin Vrijland. Moest zij het verhaal geloofwaardig maken, zodat ik niet verder zou kijken?
In mijn voorgaande artikelen poste ik al een mogelijk scenario dat samengevat als script zou kunnen zijn gebruikt:
Mogelijk scenario (Problem):
Goed voorbereide hoax, zak geld voor de deelnemers en fake vrienden, zak geld voor de “ouders”, een jaar voorbereiding zodat de meisjes een bekend gezicht werden in de omgeving (veel social media activiteit)Mogelijk doel (Reaction):
Sociale onrust in Nederland, grote zoekactie optuigen en jonge daders (die geen echte daders zijn en mogelijk niet eens bestaan)Mogelijk gewenst resultaat (Solution):
Grip op social media; staat mag mee kijken in alles en zonder pardon kinderen in een jeugdzorg instituut onder toezicht plaatsen en heropvoedenWaarom zouden ze zoiets doen/faken? Om grote doelen te bereiken met grote sociale impact en meer grip op de bevolking mag je volgens het boek ‘Il Principe’ van Nicolo Machiavelli het volk met list en bedrog in de greep zien te krijgen. En naar die Machiavelli is de belangrijkste media prijs in Nederland vernoemd. Ooit won Bauke Vaatstra die prijs..
We zullen de op termijn waarschijnlijk alleen maar aanvullende verhalen zien die de officiële lezing bekrachtigen. Maar eerst zal het onderwerp naar de vergetelheid gedrukt worden. Dan komen er waarschijnlijk nieuwsmelding waarin wordt gesteld dat de verdachten “bewezen” dader zijn (zonder dit bewijs ook maar ergens te onderbouwen of te tonen). In de omschrijving van ‘de toedracht van de moorden’ zal het social media contact waarschijnlijk een belangrijke factor zijn. We kunnen er vervolgens op wachten dat er een wetsvoorstel gaat komen waarbij meer controle op social media komt; kinderen wellicht preventief onder toezicht geplaatst kunnen worden en mogelijk nog meer wetsvoorstellen van dien aard. Kortom, er is weer sprake van een probleem; de reactie is (of liever gezegd had moeten zijn) ‘verschrikking onder de bevolking’ (met de bijsmaak van het idee dat social media een groot gevaar is) en de oplossing valt weer te vinden in meer politiestaatmaatregelen. Meer bemoeienis van de overheid; meer schending van de privacy van burgers door die overheid.
Er valt nog veel meer over deze zaak te zeggen. Zo was er social media bemoeienis van een wijkagent in Hoevelaken. Deze wijkagent genaamd Erik Kluinhaar, betichtte mij van smaad en laster in de door mij gepubliceerde artikelen (zie hier). Op mijn vraag waarom er dan nog geen aangifte tegen mij gedaan is en mijn verzoek tot uitleg (zie hier) heb ik geen reactie gehad. Ook een officieel ingediende klacht tegen deze agent (zie hier), heeft nog geen reactie opgeleverd. Een agent mag dus zomaar op social media roepen dat ik smaad en laster pleeg, zonder onderbouwing of bewijs. Sterker nog: hele websites vol worden gewijd aan ongefundeerde smaad en laster aan mijn adres. Een klacht indienen of aangifte doen leidt tot nul respons van politie en justitie. Vanuit overheidswege (ja, want ook de smaad en laster online komt bewezen uit die hoek via staatsmedewerker Jeroen Hoogeweij) mag dus ongefundeerd smaad en laster tegen mijn persoon gepleegd worden en gebeurt niets met klachten of aangiftes. Er wordt simpelweg niet op gereageerd. Het lijkt erop dat de enige tactiek die overblijft om elke vorm van kritiek uit de maatschappij de kop in te drukken, wordt ingevuld met de methode: ‘Kill the messenger‘ of te wel: het via social media en websites zwart maken van de schrijver Martin Vrijland.
Duidelijk is dat er voor veel mensen nog steeds heel veel vragen zijn over deze zaak van Romy en Savannah. Uit een peiling (zie onderaan dit artikel) onder meer dan 750 lezers blijkt dat slecht 12% gelooft dat de moorden van Romy en Savannah niets met elkaar te maken hebben. Zo’n 88% gelooft niets van de officiële lezing van politie en de media. Wordt de leer van Machiavelli dan zo toegepast in dit land? Gaat de Machiavelli prijs dit jaar naar de burgemeesters van Hoevelaken en Bunschoten of de directeur van de J.H. Donnerschool in De Glind?
Voorlopig is er geen enkel bewijs geleverd voor zowel de moorden als de verdachten. We doen het met verhalen en beelden. Hollywood kan dit; de media kunnen dit. Bewijs kun je echter ook creëren om het grote publiek te overtuigen. Ik citeer een lezer op Facebook [citaat] Kijk de super interessante docu serie op Netflix van Making a Murderer! Bizar hoe het gerechtshof, fake bewijzen neerlegt, verdachten onder druk zet om verklaringen te kunnen afdwingen, onschuldigen jaren vastzet, politie agenten dwingt om te liegen en ga zo maar door. Niemand is te vertrouwen, ook niet als ze voor justitie werken. Je kunt bewijs creëren om je verhaallijn geloofwaardig te maken. Zo zou er zomaar eens in de media gemeld kunnen worden dat er steunbewijs is gevonden op de lichamen van de meisjes. Je kan dus bijvoorbeeld stellen dat het DNA van de verdachten op de lichamen van de meisjes is gevonden. Wie kan het immers controleren? Het NFI? Daarvan hebben we in de Anass Aouragh zaak in 2013 wel gezien dat die ook niet bepaald betrouwbaar zijn. Ook om die zaak blijft de reuk van een doofpot hangen. Dat zal in de zaak van Romy en Savannah waarschijnlijk ook zo blijven.
Bron linkvermeldingen: ad.nl