Veel van wat we als mens denken zeker te weten, kan een overtuiging zijn op basis van een ‘geloofssysteem’. Zo denken sommigen zeker te weten dat het universum ontstaan is door een big bang en denken anderen zeker te weten dat er een God is die alles gemaakt heeft. Beide zijn eigenlijk geloofssystemen, ook al denk je misschien dat die big bang wetenschappelijk is aangetoond. Nee die ‘big bang’ theorie is eigenlijk een hypothese, ondersteund door allerlei andere hypotheses en het is op dit moment de aangenomen waarheid binnen grote delen van de wetenschap. Datzelfde geldt voor de evolutietheorie. Er zijn veel hypotheses die de theorie ondersteunen en bewijsmateriaal is doorgaans bewijs gebaseerd op de veronderstelde theoretische correctheid van bepaalde aannames. Hard bewijs is er niet. Er zijn behoorlijke ontbrekende schakels in de theorie, maar door dit als ‘de algemeen aanvaarde waarheid‘ te brengen in de media, op Discovery channel, National Geographic, op universiteiten en scholen, lijkt het de definitieve waarheid te zijn. En zo kunnen we nog een heel lijstje afgaan aan algemeen aanvaarde waarheden, waarbij je de vraag zou kunnen stellen of het wel de échte absolute waarheid is of simpelweg de meest ingenomen stellingname die door de grote groep geaccepteerd is als waarheid.
Goed, nog 1 voorbeeld dan. Neem bijvoorbeeld de holocaust. Op school leer je dat tijdens de holocaust in de tweede wereldoorlog 6 miljoen joden zijn vermoord. Je leest er over in boeken; er zijn vele films over gemaakt en in Amsterdam staan dagelijks duizenden mensen in de rij voor het Anne Frank museum. De holocaust is de meest vreselijke gebeurtenis uit de menselijke geschiedenis, omdat er door het regime van Adolf Hitler 6 miljoen joden door het gas Zyklon B zijn vergast. Dan hebben we het even niet over de naar schatting 100 miljoen indianen die door Columbus en consorten in Amerika zijn vermoord. We hebben het ook niet over de ruim 20 miljoen Russen die het loodje legden tijdens de tweede wereldoorlog, nee: de meest vreselijke genocide van de geschiedenis is die van de 6 miljoen joden. Dat is de algemeen geaccepteerde waarheid. Dat leren we op school. Iedereen die de vraag stelt of je met Zyklon B wel mensen kunt doden en iedereen die de vragen stelt over het functioneren van de douchekoppen in de gaskamers en de dunnen houten deuren of de ramen van de gaskamers, wordt onherroepelijk en meteen bestempeld als holocaustontkenner. De vraag over hoe het kan dat de vermeende crematie-ovens ooit zoveel mensen kunnen hebben verbranden op basis van pure natuurwetmatigheden, moet je al helemaal niet stellen. Het gaat niet om logica in de redenatie; het gaat simpelweg om het feit dat je geen vragen mag stellen bij de holocaust. Dat is een no-go-area. Kortom: geen kritiek of vragen bij de holocaust; dan ben je een ‘denier’ (Engels voor ‘ontkenner’)!
Rede verliest het soms van programmering. Als u dit leest zult u misschien ook onmiddellijk boos worden! “Zouden er nog mensen bestaan die de holocaust ontkennen? Ik heb er zoveel boeken over gelezen, documentaires en films over gezien! Ik heb getuigenverklaringen en foto’s gezien! Waar halen dat soort mensen het lef vandaan!” Dat is een zeer begrijpelijke reactie. Ik stelde mijzelf die vragen ook (zie hier). Loopt u voor de aardigheid een keer een moskee in en ontken dat Mohammed een profeet is. Loopt u een keer een pinkstergemeente binnen en zeg dat de Heilige geest niet bestaat en Jezus niet de zoon van God is. U zult dan wellicht een vergelijkbaar boze reactie krijgen. Je kunt niet of nauwelijks tornen aan een waarheidsbeeld van mensen als ze die waarheid eenmaal omarmd hebben. Vaak is dat waarheidsbeeld van jongs af aan aangeleerd. Ben je in Saoedi Arabië geboren, dan ben je waarschijnlijk Salafistisch moslim. Ben je in Amerika geboren, dan ben je mogelijk eerder Baptist. Voor beide is het waarheidsbeeld onomstotelijk. Het is dus een ware kunst en het vergt lef en durf om jouw beeld van de waarheid te toetsen op ‘programmering’ of op ‘feiten’. Kijk voor de aardigheid eens hoe die holocaustontkenners denken; kijk eens naar je religieuze overtuigingen; kijk eens naar datgene wat je op school leert; kijk eens naar het nieuws dat de media je presenteren. Waarom? Simpelweg om te kunnen ontdekken of je waarheidsbeeld op rede gebaseerd is of op een geaccepteerd algemeen waarheidsbeeld van de maatschappelijk-sociaal-culturele groep waar jij onderdeel van uit maakt.
Hou bij die exercitie in je achterhoofd dat sommige dingen mogelijk onderhevig kunnen zijn aan groepsdenken of ‘group think’. Dat ‘group think’ principe wordt zeer goed uitgelegd in het ‘five monkey experiment’. Dat ‘five monkey experiment‘- effect is hier al eerder uitgelegd, maar is kort gezegd een experiment waaruit blijkt dat mensen bepaalde zaken niet meer durven te noemen, uit angst om afgestraft te worden door de meerderheid. Veel mensen lijken last te hebben van het ‘five monkey experiment‘- effect. Het filmpje waarin dit experiment kort uitgelegd wordt is op deze site al bij herhaling geplaatst, maar het blijft de moeite waard om het nog eens serieus te bekijken (zie hier). Het verhaal is als volgt:
Een groep apen in de kooi waarin een banaan op een ladder geplaatst is, krijgt steeds een lading water over zich heen als 1 van de apen de ladder op wil klimmen om de banaan te pakken. Op gegeven moment – als een van de apen aanstalten maakt de ladder op te klimmen – wordt deze aap afgestraft door de rest van de groep. Niemand zit immers op die koude douche te wachten. Als vervolgens 1 van de apen in de groep vervangen wordt door een nieuwe, wordt deze onmiddellijk door de rest van de groep afgestraft als hij de ladder op wil klimmen. Daarvoor is geen koude douche meer nodig. De nieuwe aap schrikt zich een hoedje en laat het wel uit zijn hoofd nog de ladder te beklimmen. Zo wordt de gehele groep stuk voor stuk vervangen, totdat er zich geen aap uit de originele groep meer in de kooi bevindt. Alle apen in de groep zullen steeds een nieuwe aap afstraffen, zodra hij de ladder probeert op te klimmen om de banaan te pakken.
Zo ontstaat er dus in een groep een soort onuitgesproken code of moraal, die na enkele generaties niet meer te verklaren valt. Dat is dus het principe van ‘group think’.
Het meest pakkende filmpje waarin uitgelegd wordt hoe ‘group think’ soms van bovenaf opgelegd kan worden is misschien wel onderstaande short film. Soms wordt ‘group think’ gewoon keihard gedicteerd door een dictatoriaal regime. Omdat wij onder zo’n regime niet (lijken te) leven, zijn er vele geraffineerde methoden ontwikkeld om de perceptie van mensen te sturen. Willem Alexander zei in zijn interview met Wilfried de Jong nog dat hij tijdens zijn jeugd geen televisie mocht kijken. Datzelfde gold ook voor Maxima. Zo mochten de kinderen van Steve Jobs zelf geen i-pad hebben. Waarom zou dat zijn denkt u? Willem Alexander schoof het op de straling van de tv-buis. Wat dacht u ervan dat de aristocratie (die in mijn optiek de tent wereldwijd runt: zie hier) weet dat het programmeren van de menselijke geest massaal plaatsvindt via dergelijke apparaten? En er zijn legio aan beïnvloedingstechnieken die subliminaal of via varianten van gesprekshypnose en NLP op de mensheid inwerken (lees hier meer). En natuurlijk hebben we nog het onderwijs. Onderwijs is de manier om kinderen van jongs af aan met een bepaald beeld van de wereld te programmeren. Het is dus een zeer nuttige exercitie om eens te doen. Kijkt u eens grondig naar al uw waarheidsovertuigingen. Durf ze eens écht te toetsen.
Het doel van deze website en van mijn werk, is mensen aanzetten tot het toetsen van hun waarheidsbeeld. Steun dat werk en word lid van deze site of doe een eenmalige donatie (klik op deze link):
Bron linkvermeldingen: espressostalinist.com