Het is totaal niet relevant voor de mainstream media om de gigantische Russische delegatie te noemen die vandaag naar Istanboel toog om daar de Turkstream gasdeal rond te maken. Ook werd afgesproken dat de relatie met Rusland zo spoedig mogelijk weer op het niveau van voor de crisis met het door Turkije neergeschoten Russische gevechtsvliegtuig te brengen. Hallo Nieuwsuur; hallo NPO; hallo Telegraaf! Is dit niet noemenswaardig? Heeft Turkije niet het allergrootste NAVO (NATO Engels) leger in Europa? Is dat niet van enige relevantie? Wat wel genoemd wordt is dat Rusland een permanente marine basis in Syrië gaat vestigen, maar dat is logisch want dat past in het plaatje van demonisering van Rusland. Ook wordt wel genoemd dat Rusland raketsystemen plaatst die kunnen worden uitgerust met kernkoppen in Kalingrad. Dat draagt bij aan de beeldvorming dat Rusland een agressieve houding heeft richting het westen. Maar was het juist niet de NAVO dat een raketschild plaatst langs de Russische grens? Actie vraagt meestal om reactie. Niet dat we het hier voor Rusland op gaan nemen. Nee, het gaat om het opmerkelijke feit dat de opbloeiende relatie tussen Rusland en Turkije nergens genoemd wordt.
Hoe staat het eigenlijk met Turkije en de NAVO? Turkije is een enorme legermacht aan het opbouwen een heeft na de coup van 15 juli nog steeds de Incirlik NAVO basis in de tang. Daar liggen nog steeds 50 Amerikaanse kernkoppen. We horen er niets meer over in de media. Turkije verleent volgens de geruchten zelfs de Russen toegang tot de luchtbasis. Waar blijft de reactie van de NAVO? “Het is stil aan de overkant!” zou er in een voetbalwedstrijd geroepen worden. De NAVO kan toch niet gerust zijn op het feit dat haar grootste Europese partner volledig onder de lakens aan het kruipen is met Rusland? De NAVO heeft echt een gigantisch probleem en dat is waarschijnlijk de reden dat de mainstream media het nieuws over de oplevende band tussen Turkije en Rusland doodzwijgen.
Volgens Gazprom directeur Alexei Miller is Europa ongeveer voor een derde van de gasbehoeftes afhankelijk van Rusland. Gazprom is mogelijk om oorlogsredenen reden haar routes door Oekraïne aan het verleggen via de Nord Stream route en heeft het Nord Stream 2 project opgestart. “Het is de kortste en meest directe route export vanuit ons Yamal gasveld richting de belangrijkste afzetmarkten. De Oekraïne corridor is 2000 km en dus 1,5 keer langer in vergelijking met de Nord Stream 2. En dan hebben we het nog niet eens over de transit kosten gehad” zei Miller op 16 juni van dit jaar. Duidelijk is dat Rusland bezig is de strategische positie van Oekraïne te omzeilen en daarmee de afhankelijkheid van onderhandelingen met Oekraïne weg te nemen. Hoewel Oekraïne officieel sinds november 2015 geen gas meer afneemt van Rusland, is het op dit moment nog steeds een belangrijk doorvoerland voor Gazprom, via de Soyuz en Brotherhood pijpleidingen. Ergens moet er dus toch een overeenkomst liggen met Europa dat de gasleidingen die daar liggen ongemoeid blijven in het politiek- militaire spanningsveld.
We kunnen dus wel concluderen dat een vijand nooit helemaal een vijand kan zijn, omdat je er tegelijk afhankelijk van bent. Europa kan niet zonder Rusland en Rusland verdient weer een aardig zakcentje aan Europa als het gaat om gas. Het lijkt er dus op dat Gazprom gewoon door gebouwd heeft aan de pijpleiding ten tijde van het conflict over de neergehaalde SU-24 met Turkije (en de daarop volgende officiële wederzijdse boycot). En het lijkt erop dat ook de werkzaamheden op Turks grondgebied aangaande die Turkstream gaspijp gewoon door gegaan zijn. Het is natuurlijk ook een feit dat de Turkse economie hard aan het groeien is en dat brengt met zich mee dat meer mensen meer te besteden hebben en er waarschijnlijk meer huizen gebouwd worden. Dus neemt de grasconsumptie toe. Turkije zal dan ook meer en meer gas van Rusland af moeten nemen. Op dit moment verloopt de Turkse gaslevering via de Bluestream pijpleiding. Deze pijpleiding loopt via Oekraïne, Moldavië, Roemenië en Bulgarije. Ook daarin zien we weer dat Oekraïne een belangrijke positie inneemt. Met de nieuwe Turkstream pijpleiding wordt Oekraïne ook hier omzeilt. De Turkstream pijpleiding loopt namelijk rechtstreeks via de Zwarte Zee naar Turkije.
Volgens de berichten zou de Turkstream pijpleiding ook bedoeld zijn voor gasleveringen aan Europa. Het is vrij lastig om een totaal plaatje te krijgen van de gasroutes, omdat er geen enkele website een goed up to date totaaloverzicht lijkt te kunnen geven. Maar als we alle berichten optellen, heeft het er duidelijk de schijn van dat Rusland minder afhankelijk wordt van Oekraïne en Turkije juist een sterkere positie krijgt in de gasdoorvoer. De conclusie is dus dat Europa meer afhankelijk wordt van Rusland en Turkije en dat Oekraïne een minder kwetsbaar onderwerp van onderhandeling wordt voor Rusland.
Het is duidelijk dat vijanden in de praktijk nooit helemaal vijanden kunnen zijn. In mijn theorie dat de heren aan de top allemaal van de faraonische-bloedlijnen zijn, past dan ook het beeld dat vijanden in het zichtbare veld (media, politiek, militair), achter de schermen samenwerken en van de grote agenda op de hoogte zijn. Dat wil niet expliciet zeggen dat ze veel goeds van zin zijn. In het zichtbare veld lijken Turkije en Rusland de banden nu in ieder geval stevig aan te trekken, maar de geschiedenis heeft geleerd dat dit zomaar ineens kan omslaan. Ook Adolf Hitler en Joseph Stalin leken voor de tweede wereldoorlog nog vriendjes te zijn. Zij sloten in 1939 zelfs het Duits-Russisch pact, Hitler-Stalin pact, Monsterverbond dat later wel het Duivelspact genoemd werd, onder de naam ‘Molotov-Ribbentroppact‘. Afspraken tussen grote spelers op het wereldwijde schaakbord, kunnen dus soms erg misleidend werken. We weten inmiddels dat de oorlog tussen Duitsland en Rusland in de tweede wereldoorlog het grootste slachtveld van de geschiedenis heeft opgeleverd. Al met al is er echter 1 conclusie die blijft staan. Als we kijken naar de verhouding Europa-Turkije, heeft ook de handshake van Poetin en Erdogan, de positie van Turkije ten opzichte van Europa versterkt. Datzelfde geldt voor de positie van Rusland ten opzichte van Europa. Europa is dus alleen maar aan het verzwakken. Hetzelfde lijkt te gelden voor de NAVO. De deal van vandaag versterkt dat nog eens extra. Dat geeft een beetje de richting aan. De vraag is echter of het ook maar iets zegt over de agenda die de farao’s achter de schermen hebben.
Er lijkt as we speak een duidelijke machtsverschuiving plaats te vinden, waarbij Europa en de VS aan het inboeten zijn en Turkije en Rusland sterk aan het groeien zijn. Wat voorspelt dat? Ik heb me al eens aan een voorspelling gewaagd. Ik laat het aan u zelf om de tekenen aan de wand te lezen. De NAVO lijkt toch steeds meer in een benarde positie te worden gemanoeuvreerd en de media zwijgen erover als het graf. Interessant!
Bron linkvermeldingen: rt.com, nu.nl, businessinsider.com